ที่มาที่ไป(ลุงต๋อง และการประกวดโฟล์คซอง)

คุณลุงของผม(พี่ชายของแม่)ชื่อลุงต๋อง เป็นช่างซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า ที่มีงานอดิเรกคือเล่นดนตรี
ลุงต๋องมีเครื่องดนตรีหลายอย่างทั้งกีตาร์ พิณอีสาน กลอง รวมทั้ง
"แอคคอเดียน"
ลุงต๋องมีเพื่อนฝูงแวะมา เล่นดนตรี ตีกลองร้องเพลง กันอย่างสนุกสนานเป็นประจำ  
ผมในวัยราวเจ็ดแปดขวบ ก็พลอยได้รู้จัก คาราวาน คาราบาว ก็ในตอนนั้น
ในบรรดาเครื่องดนตรีของลุงต๋อง "แอคคอเดียน" คือเครื่องดนตรีแปลกประหลาดสำหรับผม
มันทั้งใหญ่ ทั้งหนัก ปุ่มก็เยอะแยะไปหมด แต่พอลุงหยิบมันขึ้นเล่นเท่านั้นเอง
เสียงที่กังวาน ยาว และพลิ้วไหวของมันก็สะกดผมเสียอยู่หมัด


สิบกว่าปีผ่านไป ผมได้จับแอคคอเดียนอีกครั้ง ตอนเรียนมหาวิทยาลัย
เมื่อเพื่อนฝูงชวนประกวดโฟล์คซอง และเราอยากจะเล่น "Jesus don't want me for a sunbeam"
ซึ่งเป็นเพลงที่ Nirvana เล่นในคอนเสิร์ตอันปลั๊ก
ร้านที่เราไปซ้อม(และดริ้งค์)ก่อนขึ้นประกวดกันเป็นประจำนั้น เจ้าของเป็นนักดนตรีและคุ้นเคยกับพวกเราเป็นอย่างดี
เมื่อเราคุยกันเล่นๆ ว่า ถ้ามีเสียงแอคคอเดียนแบบต้นฉบับ มันคงจะเจ๋งดีนะ
พี่เจ้าของร้าน ก็บอกพวกเราว่า "พี่มีอยู่ตัวหนึ่งนะ จะเอามาเล่นมั้ยล่ะ?"
แล้วแกก็ยกเอาแอคคอเีดียนตัวใหญ่มาให้เราซ้อม
ผมจำไม่ได้ว่า ตอนนั้นทำไมเพื่อนๆ ถึงยกให้ผมเป็นคนเล่น
แต่ผมก็หัดเล่นกระทั่งเล่นท่อนโซโลในเพลง Jesus don't want me for a sunbeam จนได้

จากการได้จับแอคคอเดียนในครั้งนั้น มันทำให้ผมลืมไม่ลง ประมาณเจอรักแรกพบ (ฮิ้วววว)
ผมไม่รู้ว่า เป็นบุพเพสันนิวาสหรืออย่างไร ที่ทำให้ผมไม่อาจลืมเจ้าเครื่องดนตรีชนิดนี้ได้

ผมเขียนบล็อคนี้ขึ้นด้วยความตั้งใจสองอย่างคือ
หนึ่ง เื่พื่อถ่ายทอดความรู้(ที่ไม่ใช่แบบมืออาีชีพหรือครูดนตรี)และประสบการณ์เกี่ยวกับแอคคอเดียนที่ผมได้ศึกษาเรียนรู้มา ทั้งฮาร์ดแวร์คือตัวแอคคอเดียน และตัวซอฟแวร์ คือการหัดเล่น และท่วงทำนองแบบต่างๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเล่นโดยแอคคอเดียน
และสอง เพื่อให้เป็นพื้นทีีของการสื่อสารสำหรับผู้ที่สนใจในเครื่องดนตรีชนิดนี้เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะชอบฟัง สนใจศึกษาหาความรู้ หรือ อยากจะเล่นอย่างจริงจังก็ตาม


ในขณะที่ประเทศไทย ยังมีองค์ความรู้เรื่องแอคคอเดียนไม่มากนัก
ผมหวังว่าพื้นที่เล็กๆ แห่งนี้ จะมีประโยชน์ต่อผู้สนใจ

ผมขอขอบคุณ "ลุงต๋อง" ผู้ล่วงลับไปแล้ว
ซึ่งเป็นผู้สอนให้ผมเล่นกีตาร์และรักดนตรี ทั้งยังทำให้ผมรู้จักกับแอคคอเดียนเป็นครั้งแรก
ขอขอบคุณเพื่อนๆ และพี่เจ้าของร้าน ในเหตุการณ์ "ซ้อมประกวดโฟล์คซอง" เมื่อครั้งกระนั้น
ที่ทำให้ผมได้พบรักกับแอคคอเดียน

อ้อ-ที่สำคัญขอบคุณ "พี่ไบร้ท์" กัลยาณมิตรคนสำคัญ ที่เป็นที่ปรึกษาของผมในทุกๆ เรื่อง
บล็อกนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยครับ ถ้าไม่ได้รับคำแนะนำและความช่วยเหลือจากพี่

สุดท้าย ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่าน และหวังว่าจะติดตามกันต่อไป
ขอบคุณล่วงหน้าคร้าบบ